Ράπτης: «Νιώθω ευλογημένος που πήρα το αυτοκίνητο…»

Ο φόργουορντ των Τρικάλων Basket, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Web Radio της ΕΟΚ, αναφέρθηκε στο κίνητρο που έχει για να συνεχίσει να αγωνίζεται, ενώ μίλησε και για την επιλογή του να μην πάρει για πρώτη φορά το τρένο με το οποίο έγινε η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη.

Αναλυτικά όσα είπε ο Αλέξης Ράπτης:

Για το λόγο που συνεχίζει να παίζει: «Σίγουρα υπάρχει πάντα το κίνητρο. Θεωρώ ότι όταν φύγει το κίνητρο από έναν αθλητή, καλύτερο θα είναι να σταματήσει ν’ ασχολείται. Πάντα στις ομάδες που επιλέγω κοιτάω να υπάρχει κάποιο κίνητρο, δε μ’ αρέσει να συμμετέχω σε μια αδιάφορη ομάδα. Δεν είναι μόνο πρωταθλητισμός το κίνητρο, πρωταθλητισμό κάνουν και οι ομάδες που προσπαθούν να σωθούν, όπως η Καβάλα πέρυσι στην οποία ήμουν. Πάντα υπάρχει κίνητρο και προσωπικοί στόχοι που πετυχαίνονται μέσα απ’ την επιτυχία της ομάδος».

Για το λόγο που πήγε στα Τρίκαλα Basket: «Εδώ και 1.5-2 χρόνια πλέον έχει αλλάξει η ζωή μου με τον ερχομό του γιού μου, οπότε αποτελεί μεγάλη προτεραιότητα η οικογένειά μου. Φέτος για έναν ανεξήγητο λόγο είχα πάρα πολλές προτάσεις, απλά μετά από σχεδόν 15 χρόνια προτεραιότητά μου είναι να γυρίζω το βράδυ στο σπίτι μου για να βλέπω το γιό και τη γυναίκα μου. Οπότε ήταν ένας στόχος αυτός, να βρω κάτι πιο κοντινό προς το σπίτι μου στην Κατερίνη. Η ομάδα των Τρικάλων ήταν η πιο κοντινή στην Κατερίνη απ’ όλες τις προτάσεις που μού κέντριζαν το ενδιαφέρον».

Για τον 3^ο όμιλο της Β’ Εθνικής: «Βλέπουμε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων. Είναι 5 ομάδες που είναι πολύ δυνατές και 5 ομάδες που έχεις στο βάθος του μυαλού σου ότι στην έδρα σου τουλάχιστον πολύ δύσκολα θα χάσεις. Εκτός έδρας πρέπει να ‘σαι πάντα σοβαρός, δεν υπάρχει εύκολο παιχνίδι εκτός έδρας. Είναι ελαφρώς πιο εύκολο να επιλέξεις κάποια βδομάδα να χαλαρώσεις και κάποια να ‘σαι απόλυτα συγκεντρωμένος».

Για το λόγο που νιώθει ευλογημένος, σύμφωνα με ανάρτησή του: «Όπως γνωρίζουν οι συμπαίκτες και οι κοντινοί μου άνθρωποι, επέλεξα φέτος τα Τρίκαλα για να μπορώ να είμαι κάθε βράδυ στο σπίτι μου. Η συγκοινωνία που κάνω καθημερινά είναι να παίρνω το τραίνο απ’ την Κατερίνη στη Λάρισα και από εκεί με δύο συμπαίκτες μου με τ’ αυτοκίνητο να πηγαίνουμε στο γήπεδο και το βράδυ να με επιστρέφουν στη Λάρισα και να παίρνω πάλι το τραίνο. Απ’ την 1^η Σεπτέμβρη παίρνω το συγκεκριμένο τρένο που έγινε το δυστύχημα. Την Τρίτη (28/02) που μάς πέρασε ήταν η πρώτη φορά που δεν το πήρα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο και πήγα με το αυτοκίνητο. Ήταν πολύ μεγάλο το σοκ, έκανα 1.5 μέρα να κοιμηθώ. Το προηγούμενο βράδυ μου είπε ο γιος μου ότι θέλει να κοιμηθούμε αγκαλίτσα και επέλεξα να πάρω το αμάξι για να γλυτώσω τη 1 ώρα αναμονής για το τραίνο και να την αφιερώσω στο γιο μου. Ίσως αυτό να με “έσωσε”».

Για το αν θα ξαναπάρει το τραίνο: «Με το χέρι στην καρδιά…; Ναι, θα το ξαναπάρω».//