Ραφαέλα Σουλτάνη, όπως λέμε… μπάσκετ!

Η πολύπειρη Βολιώτισσα παίκτρια σε μία μεγάλη συνέντευξη στο Total Volos

Μια ζωή όλο μπάσκετ, αφιερωμένη στον αθλητισμό, με χαρές και λύπες, με πολλές παραστάσεις και ανατροπές, πάντα σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Με χαμένα όνειρα και ευκαιρίες, με απογοητεύσεις αλλά και περίσσιο πείσμα.

Αντράκι, δεν μασάει τα λόγια της, λατρεύει όσο τίποτε άλλο αυτό που κάνει και όλοι λένε ότι το κάνει καλά!

Αν πάτε σε ένα παιχνίδι της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Βόλου θα το διαπιστώσετε… Ο λόγος για την Ραφαέλα Σουλτάνη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Total Volos και μίλησε μαζί μας για την ίδια, για το μπάσκετ, για την ομάδα της και τα όνειρά της. Κι έχει πολλά…

Πότε και πως μπήκε στην ζωή σου το μπάσκετ;

Από μικρή στις αλάνες!

Έπαιζα όλα τα αθλήματα, ότι είχε να κάνει με μπάλα…. Στο μπάσκετ όμως πήγα από έναν γυμναστή που με είδε να παίζω και μου πρότεινε να πάω στην Ανάληψη, δημοτικό πήγαινα τότε και πήγα…

Η Ανάληψη ήταν η πρώτη μου ομάδα, σε ηλικία 8 ετών!

Καλά πήγε εκεί, έπαιζα σε Πανελλήνια πρωταθλήματα με τις μεγάλες και βέβαια έπαιξα Α 2 σε ηλικία 11 χρονών… Αρκετά καλά.

Μέχρι 15 χρονών έπαιζα στην Ανάληψη, όταν τότε πήρα μεταγραφή στον Μέγα Αλέξανδρο στην Θεσσαλονίκη. Ομάδα Α1 που ήρθε και με πήρε. Για τρία χρόνια είχα υποτροφία στο Αριστοτέλειο Κολέγιο.

Έπαιζα στον Μέγα Αλέξανδρο, είχα μπει και σε όλες τις Εθνικές ομάδες και κάπως έτσι μπήκε το μπάσκετ επαγγελματικά στην ζωή μου, από 15 χρονών.

Η συνέχεια της μέχρι τώρα καριέρας της “Ράφα” όμως έχει ενδιαφέρον…

Στην τρίτη Λυκείου πέρασα στην Αθήνα ΤΕΦΑ, ήμουν Θεσσαλονίκη και τότε έπεσε η κρίση με τις ομάδες στην Θεσσαλονίκη να πέφτουν από την Α1.

Διάλεξα να πάω μεταγραφή στην Ολυμπιάδα Λάρισας για ένα χρόνο, για να συνεχίζω να παίζω βασική σε ομάδα μπάσκετ Α1.

Το Αμερικανικό όνειρο

Στην συνέχεια πήρα υποτροφία για να πάω στην Αμερική, σε Αμερικάνικο κολλέγιο στα 19 μου!!

Αλλά έγινε ένας λάθος χειρισμός με έναν μάνατζερ, ο οποίος με είχε δηλώσει ως επίσημη παίκτρια αλλά δεν με είχε και πήρα μία τιμωρία 2 ετών να μην έχω δικαίωμα να παίξω…

Δεν μπόρεσα λοιπόν να πάω στην Αμερική τελευταία στιγμή και αναγκάστηκα να αναζητήσω τον επόμενο σταθμό της καριέρας μου στην Ελλάδα.

Η ομάδα αυτή του κολλεγίου στην Αμερική ήταν πρώτο κολλέγιο στην περιφέρεια, δηλαδή πήγαινε στην τελική 10αδα της Αμερικής, ήταν πολύ δυνατό κολλέγιο.

Αυτό έγινε τον Ιούλιο και κυριολεκτικά ξέμεινα… Ήταν όλα έτοιμα, αεροπορικά εισιτήρια, υποτροφίες, χρήματα, δωμάτια… Και ήρθε τότε ο προπονητής του Ολυμπιακού Βόλου και με ρώτησε αν θέλω να τους βοηθήσω.

Ο Ολυμπιακός έπαιζε στην Α1 και δέχθηκα να μείνω στον Βόλο, έπαιξα για τον Ολυμπιακό.

Απογοήτευση για το χαμένο “όνειρο” 

Ξέμεινα στον Βόλο, έπαιξα στον Ολυμπιακό με βαριά καρδιά, γι’ αυτό που έχασα. Θεωρώ όμως ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο, έτσι κι αυτό σε μένα… Όμως αν πήγαινα Αμερική, προφανώς και δεν θα έμενα στον Βόλο, θα έπαιζα επαγγελματικά, άλλα συμβόλαια, ίσως έπαιζα ευρωλίγκα, ίσως και στην Εθνική γυναικών, θα ήταν άλλα ανοίγματα.

Ήταν μια λεπτή γραμμή την οποία εγώ δεν την πέρασα… και χωρίς να φταίω!

Να φανταστείς ότι εκείνη την περίοδο ήμουν η πρώτη Ελληνίδα που το έκανε, να πάει Αμερική δηλαδή με υποτροφία για να αγωνιστεί σε κάποιο πανεπιστήμιο!

Δεν υπήρχε άλλη κοπέλα, εγώ άνοιξα τον δρόμο και μετά πήγαν όλες οι υπόλοιπες. Ήμουν η πρώτη που έκλεισε και μετά πήγαν άλλα δύο κορίτσια που έκαναν καριέρα, εγώ ξέμεινα πίσω και το συγκεκριμένο κολλέγιο άνοιξε την πόρτα και για άλλα τρία κορίτσια!

Και άνοιξε ο δρόμος της Αμερικής…

Όμως η Ραφαέλα βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει μετά το σοκ του χαμένου Αμερικανικού ονείρου

Είναι αλήθεια ότι τα πρώτα 2-3 χρόνια ήμουν αρκετά στενοχωρημένη, για να πας εκεί δεν ήταν εύκολο… Έπρεπε να δώσεις μαθήματα, αγγλικά, μαθηματικά, βιολογία, φυσική, δηλαδή έπρεπε να μάθεις πως είναι το κόμμα και η τελεία στα αγγλικά για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις, πόσο μάλλον αν δεν ήσουν καλός μαθητής, να μπορέσεις να δώσεις  και καλούς βαθμούς.

Εγώ είδα μία διαδικασία πολύ δύσκολη, δεν ήταν μόνο το ότι πας στην Αμερική.

Πάντως η μία από τις δύο συμπαίκτριες που πήγαν εκεί, έχει κάνει… τρελή καριέρα!

Έχει παίξει Εθνική γυναικών, έχει παίξει ευρωλίγκα, έχει κάνει επαγγελματικά συμβόλαια, οπότε στενοχωρήθηκα γιατί κατά κάποιο τρόπο κόπηκαν τα φτερά για μένα.

Θα μπορούσα να είχα περάσει αυτή την γραμμή που λέγαμε…

Η “γραμμή” αυτή όμως δεν περάστηκε ποτέ από την ίδια

Συνέχισα όμως στον Ολυμπιακό Βόλου. Έμεινα τέσσερα χρόνια, με σκαμπανεβάσματα σε Α1 και Α2.

Κουραστικό όλο αυτό, την τελευταία χρονιά έφυγα και πήγα Αθήνα. Εκεί είχα περάσει στα ΤΕΦΑ που τα είχα σταματήσει εκείνο το χρονικό διάστημα. Πήγα τελείωσα την σχολή μου, έμεινα κάποια χρόνια στην Αθήνα, έπαθα ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό, επέστρεψα στον Βόλο και στον Ολυμπιακό που ήταν στην Α1, πέσαμε Α2 ανεβήκαμε ξανά, πέσαμε πάλι κι επέστρεψα στην Αθήνα για την Δάφνη.

Εκεί ίσως ήταν η καλύτερη χρονιά μου, είχαμε πάρει την 3η θέση στην Α1 και ήταν να ανανεώσουμε όλες οι παίκτριες με την ομάδα.

Ο πρόεδρος πήρε την απόφαση να μην μας ανανεώσει, πήγα στον Πανιώνιο που έπαιζε στην Α2 και ήθελε να ανέβει, έρχεται ο κορονοϊός, παθαίνω χιαστό, ξαναγυρνάω στον Βόλο!

Και είμαι πλέον εδώ… Στην ομάδα του Βόλου όμως.

Κεφάλαιο ΒΟΛΟΣ λοιπόν.

Αυτή η ομάδα έγινε πέρσι από το… πουθενά. Κάνουμε μία αξιόπιστη πορεία στην Α2, προσπαθούμε να εδραιωθούμε στον χώρο.

Φέτος στην Α2 υπάρχουν δύο πολύ δυνατές ομάδες με καλό μπάτζετ, εμείς ήμαστε μια ομάδα η οποία θέλουμε να ήμαστε ανταγωνιστική, δηλαδή όλα τα εντός να τα κερδίζουμε και αν μπορέσουμε να μπούμε στην τετράδα, για μας είναι ευλογία!

Αν μπεις στην τετράδα… τρώγοντας έρχεται η όρεξη.

Γίνεται ένα καινούργιο πρωτάθλημα (play-off) με τις ομάδες να ξεκινούν με μηδέν βαθμούς, με τον πρώτο του Βορείου ομίλου να παίζει με τον τέταρτο του Νοτίου και τον δεύτερο με τον τρίτο αντίστοιχα.

Είναι πολύ δύσκολο να ανεβούμε για να μιλήσουμε ρεαλιστικά, αλλά αν τον Ιανουάριο κάνουμε μια δυνατή προσθήκη, αν βρούμε, θεωρώ ότι έχουμε ένα πολύ δυνατό σύνολο που μπορεί να διεκδικήσει ό,τι μπορέσει.

Γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα…

Έχει ξαναπάρει τα πάνω του. Βλέπεις ότι υπάρχουν επαγγελματικές ομάδες, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός παίζουν στην ευρώπη κι άλλες τρεις τέσσερις ομάδες που είναι πιο κάτω οργανώνονται.

Προσπαθούν να κάνουν ανοδικά βήματα… Σίγουρα όμως δεν μπορείς να πεις ότι τα αφήνω όλα και κάνω επαγγελματικά μπάσκετ.

Όπως παλιά, να αμείβεσαι καλά και να μην κάνεις τίποτε άλλο πέρα από μπάσκετ, θέλει ακόμα δουλειά… Εδώ στην επαρχία είναι πολύ δύσκολο πρώτα απ’ όλα να έρθει μία παίκτρια να παίξει επαγγελματικά, γιατί είναι πολύ δύσκολο να αφήσει μία δουλειά για ένα οποιονδήποτε μισθό.

Πως να έρθουν στην επαρχία;

Ήμαστε σε μία φάση πως κάνουμε μία δουλειά και παίζουμε και μπάσκετ…

Όσο για το μπάσκετ στην πόλη μας;

Εδώ το μπάσκετ είναι παρά πολύ πίσω και η νοοτροπία πολύ κακή.

Δεν βλέπεις πολλές ομάδες οι οποίες να έχουν όνειρα και φιλοδοξίες για ένα καλύτερο μέλλον!

Εμείς στην δική μας ομάδα, προσπαθούμε να φέρουμε και λίγο την φιλοσοφία που έχουμε ζήσει και κάποια πράγματα έξω από τον Βόλο. Να είσαι καλός παντού, να είσαι δυνατός σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στον Βόλο.

Δεν έχει νόημα να υπάρχουν μόνο τοπικές κόντρες και ποια ομάδα θα κερδίσει την άλλη. Νόημα θα έχει να ενωθούν όλες οι ομάδες του Βόλου και σαν Βόλος, να κερδίζεις μια ομάδα της Θεσσαλονίκης, μία Αθηναϊκή ομάδα, να γίνεις δηλαδή Πανελληνίως μία δυνατή ομάδα. Αυτή την φιλοσοφία θέλουμε και προσπαθούμε να περάσουμε.

Έχει μέλλον η ομάδα του Βόλου;

Υπάρχει μέλλον στην ομάδα… Πρώτα απ’ όλα είναι μία ομάδα που έχει αθλήτριες που είναι από εδώ, γι’ αυτό κι έχει μέλλον. Η βάση της είναι έξι, εφτά παίκτριες που είναι από τον Βόλο. Δεν στηρίζεται αποκλειστικά στις μεταγραφές.

Όσο για τις υποδομές, η προσπάθεια ξεκίνησε πέρσι.

Έχουμε ομάδα στις κορασίδες και στις νεάνιδες και χτίζουμε την ακαδημία μας. Τα επόμενα χρόνια θέλουμε να εδραιωθούμε και στις ακαδημίας. Αυτό θέλει υπομονή. Δεν τις φτιάχνεις τώρα τις ακαδημίες σου και του χρόνου γίνεσαι πρώτος!

Χρειάζεται ένα πλάνο 5ετίας…

Παίκτες στον Βόλο δεν βγαίνουν όμως, γιατί;

Δεν βγαίνουν γιατί αν δεν υπάρχει “βιτρίνα” από πάνω, έτσι ώστε το μικρό το παιδί να έρθει δέκα φορές στο γήπεδο και να δει ένα πιο υψηλό επίπεδο, σαν τι να πάρει παράδειγμα έτσι ώστε να θέλει να κυνηγήσει κάτι παραπάνω;

Στόχος της δικής μας ομάδας αυτός είναι: Να δώσεις κι ένα μήνυμα στα μικρά παιδιά ότι ξέρεις τι; Αυτή η ομάδα είναι για σένα εδώ!

Προσπάθησε για να ανοίξεις τα φτερά σου…

Ημιεπαγγελματική η κατηγορία αλλά χρειάζονται αρκετά χρήματα

Εννοείται πως τα χρήματα παίζουν μεγάλο ρόλο και είναι  λόγος αν μια ομάδα προχωράει μπροστά ή όχι … Εμείς πάντως καλώς ή κακώς ήμαστε μία ομάδα που δεν έχει τεράστιο μπάτζετ, αλλά αυτό που έχει το κάνει.

Είναι όμως πολλοί άνθρωποι που είναι σύσσωμοι και βοηθά ο καθένας από το πόστο του. Ξέρω ότι ήμαστε και μία ομάδα που θέλει να ανέβει επίπεδο, θα ψάξει να βρει χρήματα έτσι ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί.

Οι υπόλοιπες ομάδες θεωρώ ότι δυσκολεύονται πάρα πολύ στο οικονομικό. Και αυτός είναι και ο λόγος που το επίπεδο είναι πολύ χαμηλό.

Ο Βόλος θέλει να κάνει πρωταθλητισμό!

Από πέρσι που ξεκινήσαμε αυτός ήταν ο στόχος μας, να ήμαστε μία ομάδα σε επαγγελματικά πρότυπα.

  Όσο για την ίδια;

Θεωρώ ότι ο Βόλος έχει μέλλον και όλοι στην ομάδα έχουμε τα ίδια όνειρα για το μέλλον της.

Αισθάνεται η ηγέτης της ομάδας; Οι αριθμοί αυτό φανερώνουν…

Αυτό δεν πρέπει να το απαντήσω εγώ… Η στατιστική και οι αριθμοί δεν δείχνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτό είναι λίγο υποκειμενικό. Αυτή την στιγμή αυτό που βλέπεις είναι το σκοράρισμα. Μπορεί ένας παίκτης να βάλει 2 πόντους, αλλά να έχει πάρει 10 ριμπάουντ, να έχει κάνει 10 ασίστ και 5 κλεψίματα..  άρα αυτή είναι μία απάντηση που δεν μπορώ να σου την δώσω εγώ.

Η ομάδα μας έχει αρκετές ηγετικές φυσιογνωμίες… Η Κουτσουνούρη που είναι πολλά χρόνια σε top επίπεδο, η Ταντουρόβσκα που είναι απίστευτη σκόρερ, η Ζήτη που παίζει πολλά χρόνια μπάσκετ. Είναι κορίτσια που αποτελούν πολύ δυνατά ονόματα για την κατηγορία.

Και το δικό της μήνυμα στα παιδιά που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα. 

Αυτή η ομάδα έχει δημιουργηθεί και για τα παιδιά… Να γίνει μία ομάδα πρότυπη και να κάνει τα νέα παιδιά να μπουν μέσα στον χώρο, να τους δώσει την δυνατότητα το μπάσκετ να τους επιστρέψει ότι τους αναλογεί.

Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η ομάδα φτιάχτηκε για τα παιδιά αυτά… Αυτά τα παιδιά να είναι το μέλλον της ομάδας και όχι η Σουλτάνη, η Ταντουρόβσκα και η Κουτσουνούρη. Δημιουργείς μια ομάδα που να έχει μέλλον με παιδιά του Βόλου!

Αν είναι πέντε παιδιά ταλαντούχα, να ξέρουν ότι ο Βόλος έχει μία ομάδα που θα τους προσφέρει ότι μπορεί έτσι ώστε να πάρουν αυτό που τους αναλογεί από το μπάσκετ.

Είναι σημαντικό η ομάδα μου να βάλει τα παιδιά μέσα στο γήπεδο, να γίνει πάλι ο Βόλος μια μπασκετική πόλη, όπως την έχουμε γνωρίσει… Όπως τότε έκανε ο Ολυμπιακός Βόλου.

Κι εγώ 7 χρόνια έχω παίξει εκεί. Όλη η Ελλάδα μίλησε τότε για τον Ολυμπιακό Βόλου… Θέλω να γίνει ξανά κάτι τέτοιο, με τον Βόλο τώρα.

Να γίνει μία ομάδα που όλη η Ελλάδα  να την ξέρει!